Wij, die sterk zijn, moeten de gevoeligheden der zwakken verdragen en niet onszelf behagen. Ieder onzer trachte zijn naaste te behagen, ten goede, tot opbouwing (Rom.15:1-2)
In de bovenstaande tekst kom je tweemaal het woord behagen tegen. Het is een vertaling van een vervoeging van het Griekse werkwoord areskoo dat je ook kan vertalen met: tevredenstellen. Met andere woorden: als je jezelf behaagt, dan zorg je ervoor dat je zelf tevreden bent. Als je anderen behaagt, dan zorg je ervoor dat anderen tevreden zijn.
Ik vraag me soms af: zijn we als gelovigen toch niet dikwijls bezig met het behagen van onszelf? Vinden we het niet normaal en vanzelfsprekend dat we die dingen doen, mensen en plaatsen op zoeken die ons een tevreden gevoel geven? Wat is eigenlijk onze motivatie bij alles waarmee we bezig zijn? Willen we onszelf behagen of trachten we (zoals Paulus het schrijft) in navolging van Jezus Christus onze naaste te behagen, ten goede, tot opbouwing?
Misschien zeggen we al snel: “natuurlijk wil ik niet mezelf behagen! Ik ben toch een christen? Ik wil toch anderen dienen?” Maar is dat zo?
Vandaag wil ik onszelf een spiegel voorhouden, en hierbij de vraag stellen: wat is eigenlijk de reden dat wij in God en Jezus Christus geloven en regelmatig een gemeente bezoeken? Willen wij onszelf behagen, of willen we God dienen en de naaste behagen? Wat is de reden eigenlijk dat we het in een gemeente niet fijn vinden? Is dat omdat ons de mogelijkheid ontnomen wordt om God en de naaste te dienen, of is het omdat we niet tevreden zijn? Niet tevreden over de preken, niet tevreden over de muziek, niet tevreden over onze broeders en zusters. Want….de preken vinden we saai of te lang, of niet krachtig genoeg. De muziek te gebrekkig, vaak te langzaam, te weinig ondersteunend in onze aanbidding. En de broeders en zusters? We vinden dat die teveel met zichzelf bezig zijn. Die zouden best wel wat meer naar ons kunnen omkijken. Nee, zo denken we, er is maar weinig liefde in onze gemeente. Weet je wat? Misschien moeten we maar eens op zoek gaan naar een andere gemeente die ons meer tevreden stelt!
En zo rijden we stad en land of, op zoek naar een gemeente die precies bij ons past en aan onze wensen voldoet! Maar beseffen we ook dat we misschien wel kansen laten liggen om God te leren gehoorzamen in het dienen van de naaste tot opbouw van de gemeente? Dat we kansen laten liggen om te leren niet zo op onszelf gericht te zijn, en de ander op de eerste plaats te zetten in plaats van onszelf?
Want weet je: als je werkelijk op zoek bent naar de ware tevredenheid, dan is de weg juist andersom. Als je leert God te gehoorzamen en de naaste te behagen, zal dat ook aan jezelf tevredenheid geven in de ware zin van het woord.
Een mooie tekst in dit verband vinden we in Jesaja 58:10-11: Wanneer gij de hongerige schenkt wat gij zelf begeert en de verdrukten verzadigt, dan zal in de duisternis uw licht opgaan en uw donkerheid zal zijn als de middag. En de Here zal u voortdurend leiden, u in dorre streken verzadigen en uw gebeente krachtig maken; dan zult gij zijn als een besproeide hof en als een bron, waarvan het water niet teleurstelt.
In deze tekst vinden we een belangrijke principe voor een gezegend leven: Je schenkt datgene aan de ander, wat je zelf begeert. En dat kan van alles zijn! Willen we graag liefde ontvangen? Schenk deze liefde dan aan een ander. Willen we dat onze gemeente een plek is waar we ons thuis voelen? Draag dan je steentje bij om het een thuis te maken voor anderen. Willen we graag goede preken horen? Bidt voor degene die de preken geeft en stop met je afbrekende kritiek. Willen we dat er goede muziek gemaakt wordt? Gebruik je stem om God met je hart te aanbidden. Misschien let je dan ook minder op de (in jouw ogen) gebrekkige muziek.
Het is misschien een knop die we in ons hoofd moeten omzetten: we willen graag verzorgd worden, terwijl God wil dat we gaan zorgen voor anderen. We willen graag geliefd en aanvaard worden, terwijl God wil dat we gaan liefhebben. We willen graag ontvangen, terwijl God wil dat we gaan geven.
Geven? Maar waaruit moet ik putten om te geven? Ik voel me in geestelijk opzicht soms een arme stumpert ! Misschien moeten we dan God bidden dat onze ogen mogen open gaan voor de rijkdom die wij in Christus reeds hebben ontvangen.
Geen liefde? De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest (zie Rom.5:5).
Geen kracht? Gods kracht aan ons is overweldigend. Het is de kracht die Jezus uit de doden heeft opgewekt ( zie Efeze 1:19)
Geen goede muziek? Spreekt onder elkander in psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zingt en jubelt de Here van harte (Efeze 5:19).
Geen goede preken? De oudsten, die goede leiding geven, komt dubbel eerbewijs toe, vooral hun, die zich belasten met prediking en onderricht (1 Tim.5:17).
Laten we dag in dag uit het volgende advies te harte nemen: Laat alles bij u in liefde toegaan (1 Kor.16:14) En de liefde?
Zij zoekt zichzelf niet (1 Kor.13:5).
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, 1951