Dit weten wij immers, dat onze oude mens medegekruisigd is, opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht zou ontnomen worden en wij niet langer slaven der zonde zouden zijn (Rom.6:6).
In de maatschappij waarin wij leven hoor je het dikwijls: “Je moet vooral jezelf kunnen zijn!” Ook onder gelovigen hoor je het: “ik wil als gelovige vooral mezelf kunnen zijn”. Ik vraag me af wat we daar nu eigenlijk mee bedoelen? Bedoelen we dat we ongestoord onze gevoelens of mening kunnen uiten, ongeacht wat een ander daarvan vindt? Of, en in dit geval is het wat ernstiger: willen we onze begeerten (van het vlees) bevredigen, omdat we dan pas echt het gevoel hebben dat we onszelf zijn? En ja, je wordt al snel beschuldigd van liefdeloosheid, of onverdraagzaamheid als je er wat van durft te zeggen.
Is het niet opvallend dat de Bijbel ons nergens oproept om toch vooral onszelf te zijn? Nee we vinden eerder de oproep om niet onszelf te zijn. God wil namelijk dat we als nieuwe mensen op Jezus Christus gaan lijken en ons armzalige IK als gekruisigd zien. Paulus zegt het ons toch duidelijk? Onze oude mens (ons zelf) moeten wij voor dood rekenen (Rom.6) en voortaan mogen wij leven als nieuwe mensen, in Christus geschapen.
Wat zou het fijn zijn als gelovigen elkaar aanmoedigden met de woorden: “Probeer niet jezelf te zijn, maar jaag ernaar om als Christus te zijn!”
Ja, ik kan me zo voorstellen dat deze overdenking bij sommigen de stekels overeind doet staan. Immers velen hebben nare ervaringen opgedaan in kringen waar men vooral zichzelf niet mocht zijn. Opgelegde regels, opgelegde gewoontes: “je mag zus niet en je mag zo niet!” Maar wetticisme wil ik niet verkondigen. Waar het mij eerder om gaat is het even onder de aandacht brengen van de betekenis van het kruis, die niet leidt tot het jezelf willen zijn maar die leidt tot zelfverloochening. Immers, Jezus was toch duidelijk toen Hij zei:
Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op en volge Mij (Mat.16:24).
Niet langer ik, maar Hij in mij! Niet lang voor mezelf leven, maar voor Hem! Het is toch zo, om het met de woorden uit 1 Kor.13:5 te zeggen dat de liefde zichzelf niet zoekt? Dat is toch heel wat anders dan die vormen van liefde die vaak gericht zijn op de bevrediging van het eigen gevoel?
Nee, als gelovigen mogen we anders zijn. Niet gericht op ons eigen gevoel maar gericht op God en zijn Woord. Stapje op stapje op Christus gaan lijken, door zijn Geest die in ons woont.
Want de liefde van Christus dringt ons, daar wij tot het inzicht gekomen zijn, dat een voor allen gestorven is. Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt.(2 Kor.5:14-15)
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, 1951.