Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu (nog) in het vlees leef leef ik door het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven (Gal.2:20)
Misschien komt de titel van deze overdenking wat vreemd over, maar soms schuilt er achter bepaalde woorden die we gebruiken een hele belevingswereld.
Zo kan het zijn dat we zeggen: “Ik geloof dat God mij verandert”. Wat bedoelen we dan eigenlijk? Bedoelen we dat God onze voorheen zondige karakter verandert in een heilig karakter? Denken we dat onze nare karaktereigenschappen worden omgeturnd in goede karaktereigenschappen? Hebben we het gevoel dat we stapje voor stapje betere mensen worden? Misschien wel met de hulp van een therapeut die ons begeleidt op onze weg van verandering?
En natuurlijk ben ik van mening dat er best wel veel mogelijk is op het gebied van de verandering. Je kunt jezelf bijvoorbeeld trainen in het aanleren van een ander gedrag, zelfs zodanig dat je overkomt als een veel vriendelijker mens dan dat je voorheen was. Maar, is dit nu echt de verandering die God voor ogen staat in ons leven?
Ja, de Bijbel spreekt wel over een verandering van wie wij zijn van nature (ook wel genoemd: de oude mens), maar deze verandering heeft geen positieve bijklank maar eerder een negatieve. In Rom. 6:6 zegt de apostel Paulus het volgende: dit weten wij immers, dat onze oude mens medegekruisigd is, opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht zou ontnomen worden en wij niet langer slaven der zonde zouden zijn.
Als je in Christus gelooft, dan mag je erop vertrouwen dat je oude mens met Christus is medegekruisigd. Oftewel: je oude mens is aan het kruis genageld, dus dood. En wanneer je tot dit besef gekomen bent mag je dit zichtbaar tonen door je te laten dopen. Je legt je oude mens als het ware af in het watergraf.
Dat is nog eens een verandering! Geen gesleutel om jezelf beter te maken, geen stapje voor stapje heiliger worden, maar tot het besef komen dat je oude mens maar op één plaats thuis hoort: aan het kruis waar Christus stierf. Dood.
Maar eigenlijk is dit natuurlijk niet een verandering. Eerder een beëindiging van de oude mens. Met maar één doel, namelijk dat de Ander in jou leeft. De Ander met een hoofdletter, de verheerlijkte Heer Christus Jezus. Vanuit de hemel geeft Hij je zijn opstandingsleven. De oude mens maakt plaats voor de nieuwe mens. Je mag zeggen: Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen (2 Kor.5:17).
Is de oude mens veranderd? Nee. Hij is voorbijgegaan. Het nieuwe is het leven van Christus in jou. En dit leven ontvang je door geloof, vertrouwen op Hem. Dat is verandering waar je je als gelovig op mag richten. Zijn leven in jou. Steeds meer tot besef komen dat je oude mens dood en begraven is maar dat Hij in je is, en jij levend bent in Hem.
Zo moet het ook voor u vaststaan, dat gij wel dood zijt voor de zonde, maar levend voor God in Christus Jezus. (Rom.6:11)
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap, 1951.