Ieder mens maakt in zijn leven een ontwikkeling door. We worden geboren, we zijn kind, tiener, jong-volwassen, en we groeien op tot volwassenen. Het zijn verschillende fases in ons leven. Fases waar we doorheen gaan, maar ook fases die we (als alles goed loopt) achter ons laten. Immers het is niet de bedoeling dat we, als we volwassen zijn, ons nog altijd als een kind gedragen, of als een kind behandeld worden. Zo moeten een aantal regels aan kinderen opgelegd worden voor hun eigen welzijn. Regels, die volwassenen zich (als het goed is) al lang eigen hebben gemaakt. Tegen een volwassene hoef je toch niet meer uit te leggen (om maar een voorbeeld te noemen) dat hij `dankjewel` moet zeggen als hij een cadeau van iemand ontvangt? Tegen een volwassene hoef je toch niet meer uit te leggen dat hij niet zomaar alles kan meenemen uit de supermarkt zonder te betalen? Nee, er zijn vele zaken die kinderen nog moeten leren, terwijl dit voor volwassenen niet meer nodig is. De mens ontwikkelt zich van kind naar volwassene en een volwassene wordt anders behandeld dan een kind.
Terwijl ik me bewust ben dat iedere vergelijking mank gaat, wil ik hier toch een parallel trekken met de ontwikkeling van gelovigen (of hoe zij behandeld worden) in de Bijbel. Ook hierin zie je fases. Wat voor de éne fase geldt, wordt vaak anders toegepast in een andere fase. Ik wil me hier beperken tot twee fases. De fase vóór de kruising en opstanding en hemelvaart van Jezus en de fase nà de kruisiging en opstanding en hemelvaart van Jezus.
Want wat valt me op? Dat wij gelovigen dikwijls misschien wel zonder het te beseffen leven alsof Jezus dit alles nog niet voor ons volbracht heeft. En hierbij vergeten we dat zijn kruisiging, opstanding en hemelvaart een enorme verandering heeft gebracht in de heilsgeschiedenis die direct invloed heeft op onze eigen ontwikkeling als gelovigen.
Voor het gemak vat ik de drie geweldige heilsfeiten: kruisiging, opstanding en hemelvaart samen met één woord: verheerlijking. Christus is nu verheerlijkt, dat wil zeggen: na zijn opstanding en hemelvaart heeft Hij een verheerlijkt, hemels lichaam ontvangen en is Hij gezeten aan de rechterhand van God in de hemelse gewesten. Ver boven alles verheven. Als hoogste Heer aan wie alles ondergeschikt is.
Nu lezen we in de Bijbel, dat deze verheerlijkte positie, zijn plaats in de hemelse gewesten, ons gelovigen in Christus ten deel is gevallen! Wij mogen ons één met Hem weten. Ook wij zijn in de Geest met Hem gekruisigd, opgestaan, verheerlijkt, en geplaatst in de hemelse gewesten. Verschillende teksten die u zelf kunt nalezen (debijbel.nl) laten dit zien: Rom.8:30; Rom.6:11; Kol.2:13; 1 Pet.1:3-4; Kol.2:10.
In Efeze 2:4-6 beschrijft Paulus onze huidige positie in Christus met de woorden: God echter, die rijk is aan erbarming, heeft, om zijn grote liefde, waarmede Hij ons heeft liefgehad, ons, hoewel wij dood waren door de overtredingen mede levend gemaakt met Christus, - door genade zijt gij behouden -, en heeft ons mede opgewekt en ons mede een plaats gegeven in de hemelse gewesten, in Christus Jezus.
In vers 10 schrijft Paulus dat wij vanuit die positie moeten leven en handelen: Want zijn maaksel zijn wij, in Christus Jezus geschapen om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen. In Christus Jezus geschapen: dat wil zeggen dat wij door genade nieuwe scheppingen zijn, dood voor de zonde, met Hem verheerlijkt en gezeten aan Gods rechterhand. Wij mogen leven als nieuwe mensen die de dood en de zonde reeds achter zich gelaten hebben. Je zou kunnen zeggen: geestelijk gezien leven wij niet vóór de dood, maar nà de dood. Het ligt achter ons, het is volbracht. Niet voor niets schrijft Paulus in Romeinen 5: 8 dat wij zondaren waren in plaats van zondaren zijn. Het is verleden tijd! Alle heerlijkheid en kracht die Christus nu bezit is nu ons deel geworden. Dit is soms moeilijk te bevatten. Bidt Paulus daarom voor de gelovigen het volgende gebed?
(…)opdat de God van onze Here Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve de Geest van wijsheid en van openbaring om Hem recht te kennen: verlichte ogen uws harten, zodat gij weet, welke hoop zijn roeping wekt, hoe rijk de heerlijkheid is zijner erfenis bij de heiligen, en hoe overweldigend groot zijn kracht is aan ons, die geloven, naar de werking van de sterkte zijner macht (...) (Ef.1:17-19)
Ten diepste is het een gebed dat wij ons bewust mogen worden van de heerlijkheid en kracht die wij nu ontvangen hebben in Christus. Oftewel: dat wij ons bewust mogen zijn van de fase waarin wij geestelijk gezien leven. Want dat we ons dat niet altijd bewust zijn blijkt uit hoe wij met de Bijbel omgaan. We passen teksten op onszelf toe op een manier die eigenlijk hoort bij een fase die al lang achter ons ligt. De fase waarin we nog niet wisten dat Christus alles voor ons volbracht had!
De manier waarop men met Gods geboden, de wet. om gaat laat dit zien. Dit kunnen we namelijk op een volwassen manier doen of op een kinderlijke manier. Neem bijvoorbeeld de tien geboden (de tien woorden), Gods mooie opvoedende onderwijs voor de mens. De tien geboden, die in veel kerken iedere zondag worden voorgelezen. Eigenlijk is daar iets vreemds mee aan de hand. Ik zal het verduidelijken: Als gelovigen in Christus zijn wij nieuwe scheppingen geworden. Mensen die één van geest zijn geworden met Christus. Niet langer zondaren maar rechtvaardigen in Hem. Is het nu echt zo dat wij zouden willen liegen, stelen, afgoderij plegen etc? Gaan wij Gods geboden overtreden als ze ons niet iedere zondag zouden worden voorgehouden? Nee natuurlijk niet! Gods wet is immers door de Geest in ons hart geschreven! Wij zijn niet langer de kleine kinderen die de regels nog moeten leren. Nee wij dragen Gods onderwijs in ons hart en wij leven vanuit de Geest.
Vaak leven gelovigen alsof zij nog niet verlost zijn. Ze doen hun best Gods geboden te gehoorzamen. Een leven van vallen en opstaan. Maar waar is dan het geloof in Christus` volbrachte werk? Waar is het geloof dat je vernieuwd bent door Hem? Ben je nu echt van plan om te gaan zondigen als het je niet verboden zou worden?
Als het besef er is van je éénheid met Christus, dan zijn Gods geboden niet langer regels waaraan je moet voldoen om door Hem aanvaard te worden. Nee, dan zijn Zijn geboden vervulde beloften. Want alles wat Hij je onderwijst, heeft Hij door de Geest van Christus in je hart geschreven.
Voetnoot: Alle Bijbelteksten in deze overdenking zijn ontleend aan: Vertaling 1951 in opdracht van het Nederlands Bijbelgenootschap bewerkt door de daartoe benoemde commissies , © Nederlands Bijbelgenootschap, 1951.